Utangaçlığın Dostane Eli

 

Utangaçlıkta çığır açan biriyim. Annesinin eteğinin arkasına saklanan, her misafir geldiğinde odasına kaçan, kaçıncı sınıfa gidiyorsun sen sorularını anlamsız sesler çıkarak savuşturan ve canı masada duran misafir yapımı sigara böreğinden çeken ama utandığından isteyemeyen utangaç çocuğum ben. Çevrem utangaçlığımı, sessiz ve etliye sütlüye karışmak istemeyen yanıma veriyor. Fakat, daha fazla yanılamazlardı. Ben sessiz olmak istemiyorum, etliye sütlüye karışmak istiyorum. Hatta dramanın tam ortasında olup kaosun içindeki karmaşık güzelliği takdir etmek istiyorum. Ama, maalesef, bunu yapacak cesareti bulamıyorum. Cesareti bulsam da ne diyeceğimi kestiremiyorum. Sosyal zekâsı yerlerde olan, kapısına yemek getiren kurye afiyet olsun dediğinde sana da diyen, öğretmeniyle konuşurken nasıl saygı göstereceğini bilemeyen biriyim. Steininger “Kendine Güven Çekingenlikten Kurtulmanın Yolları” kitabında benim gibi amansız sosyal zekâsı olmayan utangaçlardan bahsediyor. Kitabı bir talimat kitapçığı misali okumadım. Salt merakımdan okudum ve Steininger’ın utangaçlığı nasıl resmettiği beni dehşet düşürmekle kalmadı bu satırları yazmama da vesile oldu. Steininger utangaçlığı dövülmesi gereken bir düşman olarak yansıtsa da utangaçlığı bir dost olarak görmeye başladım.

Ne kadar ketum biri gibi gözüksem de arada patavatsızlığım boy gösteriyor. Bana sorulmayan sorulara verdiğim acımasız cevaplar beni itici biri yapmakla kalmıyor, kendime olan saygımı yerin dibine sokturuyor. Bu sanırım, utangaçlığımın meyvelerinden biri. Ne diyeceğim şimdi diye düşünmekten bitkin düşmüş zihnim kendini bir anlık bırakıyor ve sonuç olarak Yasemin Ablaya sen kilo mu aldın kelimeleri ağzımdan dökülüyor. Steininger’ın kitabını okurken, bu patavatsızlığımın ilacını tam buldum diyordum ki, Steininger’ın tam da karşı çıktığı şeyin patavatsızlığımı durdurmak için mükemmel bir araç olduğunu anladım. Kendimi bildim bileli utangaçlığı başarısızlığımın bir ürünü olduğunu gördüm. Fakat utangaçlık başarısızlıklarımı maskelemek için biçilmiş bir kaftanmış. Dur durak bilmeyen çekingenliğim yüzünden kaybettiğim fırsatlara üzülmek yerine utangaçlığın oluşturduğu filtreye şükretmeliyim. Başka bir değişle, evet utangaçlık birçok yerde benim kendimi geri tutmama neden oldu ama aynı şekilde sayısız yerde benim kendimi aptal gibi göstermemi engelledi. Masada kalmış son sigara böreğini yemem ufak bir keyif sağlardı bana ama belki obur gibi yansıtırdı beni. Değer miydi Perihan teyzenin gözünde düşmeye? Elbette değmezdi. Utangaçlığım sayesinde istemeden de olsa doğru kararı vermiş oldum. Steininger sayesinde kendime düşman bellediğim birçok özelliğimin nihayetinde bana yardımcı olduklarını fark ettim. Utangaçlık benim babacan bir hayali arkadaşımmış, beni hep korumuş ve kollamış ama ben onun değerini bilememişim. Yanımdan gitmesi için türlü hareketler yapmışım ama onun sabırlı ve bilge kimliği benim isteklerime kulak asmasını engellemiş. Steininger’in kitabını gereksiz bulduğumu söyleyecek cüretkârlığa sahip değilim, eminim müthiş donanımlı ve bilgili bir insandır. Fakat benim ihtiyacım olan şey kişiliğimi nasıl değiştirmem gerektiğini söyleyen bir kitap değil. Benim ihtiyacım olan, kendimi nasıl kabullenmem gerektiğini öğreten birisi. Utangaçlığım, patavatsızlığım, sorumsuzluğum ve daha nice negatif olarak yansıtılan huyum benim kişiliğimi oluşturuyor. Beni ben yapan esansları maskelemeye çalışmaktansa onlarla dost olmaya gayret gösterip onları birer basamak olarak kullanmak sanırım en mantıklı hareket.

Nihayetinde, utangaçlığı hala tam olarak dost olarak görebildiğimi söylemeyeceğim. Arada yakamdan silkip, izin ver de hayatımı yaşayayım demek istiyorum. Fakat biliyorum ki o benim bir parçam ve onunla ne kadar iyi anlaşmaya gayret gösterirsem o da benim için o kadar tevazu gösterecek. Kişiliğimi değiştirmek benim için çok zor bir mücadele çünkü kişiliğimi değiştirmek demek onu oluşturanları yok saymak demek. Beni oluşturan elementlerin de yaşadığım deneyimler olduğunu varsayarsam hayatımın herhangi bir dönemini yok saymak pek akılcı gelmiyor. Dolayısıyla, ben o sigara böreğini isteyen ama söyleyemeyen çocuk olarak kalmaya devam edeceğim.

 

Steininger, R. (2019). Kendine Güven Çekingenlikten Kurtulmanın Yolları  İstanbul: İletişim.